به نام خداوند خورشید و ماه  

که دل را به نامش خرد داد راه

جز او را مدان کردگاه سپهر

فروزنده ی ماه و ناهید و مهر

به دانش گرای بدو شو بلند

چو خواهی که از بد نیابی گزند

ز دانش در بی نیازی بجوی

وگر چند سختیت اید به روی

ز نادان بنالد دل سنگ و کوه

ازیرا ندارد بر کس شکوه

تواا بود هر که دانا بود

ز دانش دل پیر دانا بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: